دونده سرد و گرم برای قالب تزریق

Structure-of-hot-runners-hot-runners-in-injection-mold
“Runner داغ” اصطلاحی است که در قالب گیری تزریقی به کار می رود و به سیستم قطعاتی گفته می شود که از نظر جسمی گرم می شوند به گونه ای که می توان از آنها برای انتقال پلاستیک مذاب از نازل دستگاه به داخل حفره های مختلف ابزار قالب که به صورت ترکیبی تشکیل می شوند ، استفاده کرد. از قسمت شما گاهی اوقات آنها را “آب گرم” می نامند. شما می توانید اصطلاح “دونده داغ” را در مقابل آن و اصطلاحاً “دونده سرد” قرار دهید. سرد دونده ها به سادگی یک کانال فیزیکی گرم نشده هستند که برای هدایت پلاستیک مذاب به داخل حفره ابزار قالب پس از خارج شدن از نازل استفاده می شود. تفاوت اصلی در این است که دونده های گرم گرم می شوند در حالی که دوندگان سرد این کار را نمی کنند.

تزریق قالب : قالب داغ دونده

گرچه دونده های گرم برای فرایندهای قالب گیری تزریقی مورد نیاز نیستند ، اما می توانند برای اطمینان از یک قطعه با کیفیت بالاتر مفید باشند. آنها به ویژه در هندسه های بخشی به چالش کشیدن که به حاشیه خطای کمتری در خصوصیات جریان پلاستیک مذاب نیاز دارند (یعنی در مواردی که دلتای خنک کننده یا درجه حرارت نامناسب ممکن است منجر به جریان ناهموار شود) بسیار مفید هستند. بعلاوه ، دونده های گرم می توانند در کاهش پلاستیک هدر رفته در طول شاخه های با حجم زیاد مفید باشند. از آنجا که دونده های سرد گرم نمی شوند ، کانال باید بزرگتر شود و بنابراین در هر چرخه پلاستیک بیشتری باید شلیک شود. اگر هنگام تکرار برای به دست آوردن طراحی صحیح ، در حال تکرار تعداد زیادی از قطعات هستید ، به راحتی می توانید هزینه پلاستیک را بالاتر از هزینه یک مجموعه دونده گرم کنید. نکته منفی در فناوری دونده داغ ، بدون مثال ذکر شده ، این است که به طور پیش فرض گرانتر از نصب دونده سرد است.
مزیت دونده های گرم این است که ، اگر به درستی طراحی شود ، پلاستیک به طور یکنواخت تری از نازل دستگاه به مکان های دروازه سرازیر می شود. محل گیت ، محلی است که پلاستیک مذاب وارد حفره ابزار قالب تزریق می شود. محل دروازه ، درجه حرارت پلاستیک ، طراحی حفره های قالب داخلی و خصوصیات مواد پلاستیک خود و همچنین ابزار قالب همگی در موفقیت یا عدم موفقیت فرآیند قالب گیری تزریقی تأثیر مهمی دارند. فناوری داغ دونده از اواسط قرن بیستم وجود داشته است اما فقط به صورت پراکنده مورد استفاده قرار می گرفت تا اینکه در دهه 1990 پیشرفت های فن آوری و نیروهای بازار در مورد قیمت ورودی مواد باعث دوام بیشتر آن شد.
دونده های گرم به منظور به حداکثر رساندن بهره وری تولید با کاهش زمان چرخه طراحی شده اند. یکی از دلایلی که آنها در هنگام بیرون آمدن از بین نبردند این است که آنها باید پلاستیک مذاب را در دمای یکنواخت حفظ کنند در حالی که حفره قالب تزریق به طور همزمان خنک می شود. این نیاز به سطح پیچیده ای منصفانه دارد. طرح های اولیه (که اکنون منسوخ شده اند) حرارت داخلی را با بخاری های جدا شده در داخل حفره های کانال اجرا می کنند. طراحی های دونده گرم گرم داخلی منجر به پلاستیک جامد شده در مرزهای داخلی کانال با پلاستیک مذاب می شود که در مکان خاص بخاری قرار دارد. در مقابل ، دونده های گرم شونده خارجی از نازل های گرم شده و یک منیفولد گرم شده استفاده می کنند و بر اساس هدایت حرارتی بالای فلز قادر به حفظ خواص جریان یکنواخت تری برای پلاستیک داخلی هستند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

*

code